เกมบนซากศพวีรชน

เกมบนซากศพวีรชน

โดย ใจ อึ๊งภากรณ์

อย่าพึ่งออกมาฉลองการที่ ธาริต
เพ็งดิษฐ์ อธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษ (ดีเอสไอ)
ส่งคดีของอภิสิทธิ์และสุเทพให้อัยการในฐานะที่มีส่วนในการสั่งฆ่าเสื้อแดง
เพราะในประการแรกมันไม่มีหลักประกันอะไรว่าอัยการจะสั่งฟ้อง
ในประการที่สองถ้าสองนักการเมืองมือเปื้อนเลือดเหล่านี้ขึ้นศาล
ก็ไม่มีหลักประกันอะไรว่าเขาจะถูกจำคุกตลอดชีวิต ซึ่งเป็นโทษอันสมควรสำหรับพวกนี้
แต่ประการที่สาม ซึ่งเป็นประการที่สำคัญที่สุดคือ ธาริต
ไม่ยอมกล่าวหาทหารแต่อย่างใด ซึ่งแปลว่านายทหารระดับนายพล ที่มีส่วนสำคัญที่สุดในการฆ่าประชาชน
จะลอยนวลตามเคย และสืบทอดวัฒนธรรมป่าเถื่อนของชนชั้นปกครองไทย

    
ถ้าเกิดอภิสิทธิ์และสุเทพถูกจำคุก
ซึ่งไม่เกิดแน่ภายใต้ชนชั้นปกครองไทยและสถานการณ์ปัจจุบัน ทักษิณก็ควรจะถูกฟ้องในฐานะที่มีส่วนในการฆ่าประชาชนที่ตากใบ
และในสงครามยาเสพติดด้วย
นั้นคืออีกสาเหตุที่ฝ่ายชนชั้นปกครองคงไม่เอาจริงกับนักการเมืองประชาธิปัตย์
และสังคมไทยก็จะยังคงขาดมาตรฐานและหลักสิทธิมนุษย์ชนพื้นฐาน

    
กลับมาเรื่องทหาร อย่าลืมว่าทหารเป็นผู้ที่ทำรัฐประหารล้มล้างรัฐบาลทักษิณที่มาจากการเลือกตั้ง
แต่แรก และทั้งอนุพงษ์ เผ่าจินดา และประยุทธ์ จันทร์โอชา
มีบทบาทสำคัญในการทำรัฐประหาร ต่อมาหลังจากรัฐบาลเผด็จการทหารจัดให้มีการเลือกตั้ง
และพรรคพลังประชาชนชนะ ฝ่ายทหารก็จับมือกับศาลเตี้ยในการล้มรัฐบาลอีก และในที่สุดก็
“จัดตั้งรัฐบาลประชาธิปัตย์ในค่ายทหาร” ถ้าไม่มีทหารอภิสิทธิ์ขึ้นมาเป็นนายกไม่ได้
เขาเป็นหุ่นเชิดของทหาร

    
ศูนย์อำนวยการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉิน (ศอฉ.) ถูกจัดตั้งขึ้นมาเพื่อปราบปรามการประท้วงของเสื้อแดง
ที่เรียกร้องให้มีการเลือกตั้งในระบบประชาธิปไตย เราคงจำได้ว่า ศอฉ.
นี้ตั้งขึ้นและทำงานในค่ายทหารราบที่๑๑ โดยที่ อนุพงษ์ เผ่าจินดา และประยุทธ์
จันทร์โอชา มีบทบาทสำคัญร่วมกับทหารคนอื่น แน่นอนอภิสิทธิ์และสุเทพก็มีบทบาทด้วย
และสุเทพถือตำแหน่งผู้อำนาวยการ
แต่ตำแหน่งทางการกับอำนาจแท้ในการสั่งการไม่เหมือนกัน
นักการเมืองพรรคประชาธิปัตย์สองคนนี้ไม่มีวันที่จะมีอำนาจสั่งการปฏิบัติการของทหารได้
สั่งเจ้านายตนเองได้อย่างไร? เขาได้แต่เห็นชอบและให้ความชอบธรรมกับการฆ่าเสื้อแดงเท่านั้น
ดังนั้นคนที่มือเปื้อนเลือดจากการฆ่าเสื้อแดงคือทั้งสี่คน อนุพงษ์ เผ่าจินดา, ประยุทธ์
จันทร์โอชา, อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และสุเทพ เทือกสุบรรณ

    
ทำไมทหารจึงลอยนวล?

    
ก่อนอื่นขอปัดทิ้งข้อแก้ตัวแทนรัฐบาลของเสื้อแดงบางคนที่มองว่าคำสั่งฆ่ามาจาก
“เบื้องบน” เพราะไม่เคยมีอำนาจที่จะสั่งการอะไร ดังนั้นศูนย์กลางอำนาจสั่งฆ่าเสื้อแดงอยู่ที่กองทัพ ไม่ต่างจากพฤษภาคม ๓๕, ๖ ตุลา
หรือ ๑๔ ตุลา

    
ตั้งแต่การเลือกตั้งในปี ๒๕๕๔ พรรคเพื่อไทย ยิ่งลักษณ์
และทักษิณได้ทำข้อตกลงกับทหาร ทักษิณเองเคยพูดเมื่อต้นปี ๒๕๕๕ ที่เขมร ว่าเขาไม่มีข้อขัดแย้งกับทหาร
เพราะ “คู่ขัดแย้งคือพรรคประชาธิปัตย์” ในข้อตกลงกับทหาร
ฝ่ายทหารยอมให้เพื่อไทยตั้งรัฐบาล แต่จริงๆ
แล้วมันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับทหาร เพราะถ้าไม่ยอมรับผลการเลือกตั้งอีกครั้งจะมีการเคลื่อนไหวมากมาย
แถมพรรคเพื่อไทยคุมและค่อยๆ สลายเสื้อแดงได้ ในขณะเดียวกันเพื่อเป็นการตอบแทนทหารรัฐบาลเพื่อไทยไม่แตะทหาร
ผูกมิตรและเชิดชูด้วยซ้ำ และเพิ่มงบประมาณให้ด้วย นอกจากนี้มีการประกาศว่าจะไม่แตะเรื่อง
112
และมีความหวังว่าในอนาคตทักษิณจะกลับบ้านได้ แต่นักโทษ 112 คงกลับไม่ได้

    
การที่ธาริตส่งคดีอภิสิทธิ์กับสุเทพให้อัยการเป็นการสร้างภาพปลอม
เพื่อปลอบใจเสื้อแดงว่ารัฐบาลจะสร้างความยุติธรรมให้วีรชนที่สละชีพ ทั้งนี้เพื่อไทยทราบดีว่าต้องพึ่งคะแนนเสียงของเสื้อแดง
และแน่นอนผลของคดีอภิสิทธิ์กับสุเทพ ถ้ามีคดีจริง ก็คงเกิดหลังการเลือกตั้งครั้งต่อไปแน่นอน
ในระบบอยุติธรรมของไทยมันลากคดีไปเรื่อยๆ ได้

    
การที่อภิสิทธิ์และสุเทพมีคดีลอยอยู่เหนือหัว เป็นเครื่องมือในการต่อรอง
เพื่อให้ทักษิณกลับบ้านได้ และเพื่อให้รัฐบาลสามารถแก้รัฐธรรมนูญเพื่อประโยชน์ของนักการเมืองเพื่อไทยได้อีกด้วย
และเครื่องมือต่อรองนี้จะไม่ทำให้ทหารโกรธแต่อย่างใด เพราะทหารมองว่าประชาธิปัตย์
“ใช้แล้วทิ้งได้” ไอ้ละครตะลก “หน้ากากขาว”
ของชนชั้นกลางไร้ปัญญาก็เป็นเพียงละครต่อรองเช่นกัน

    
ส่วนเรื่องการนำทหารและนักการเมืองที่สั่งฆ่าเสื้อแดงขึ้นศาลจริงๆ
หรือการยกเลิก 112 หรือการร่างรัฐธรรมนูญตามข้อเสนอคณะนิติราษฏร์นั้น
ต้องรอให้เกิดขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมที่มีพลัง
ซึ่งขบวนการดังกล่าวอาจวิวัฒนาการออกมาจากเสื้อแดงที่ก้าวหน้าที่สุด
ที่ปฏิเสธพรรคเพื่อไทย ปฏิเสธแกนนำ นปช. และปฏิเสธยุทธวิธีล้าหลังของกลุ่มเสื้อแดง
51 ที่อ้างว่ารักเชียงใหม่ แต่ถ้าไม่มีขบวนการดังกล่าว
ไม่ต้องไปหวังว่าคนอื่น โดยเฉพาะพวกชนชั้นปกครอง จะทำให้ไทยมีประชาธิปไตยได้